soda p

Beetje raar jaar, heb wel aardig wat nieuwe platen gekocht maar heb een hoop nog niet kunnen luisteren. Daarover later meer. Van waar ik wel aan toegekomen ben springt er één plaat met gemak bovenuit. Werkelijk van alle kanten ben ik gebombardeerd met deze plaat het afgelopen jaar. Bijna naar Keulen gereden om ze te zien. Naarstig geprobeerd mezelf het prijsnummer eigen te maken maar is gewoon te geniaal. De tekst is te mooi en de compositie te goed met dat sneaky geleende akkoord in de brug en dat formidabele einde. Referenties naar The Cure, drag racing, zwarte gaten en statische elektriciteit in één nummer. Alle drie al een zeer gerespecteerde solocarrière en dan dit, kan gewoon niet, maar ze doen het wel. Het is zelfs zo erg dat ik weinig anders heb kunnen luisteren dus hou het bij een top 3 dit jaar.

De Top 3

1. boygenius – The Record
   Dit was een soort van aanloop. Toen ik voor het eerst Phoebe Bridgers’ Stranger in the Alps hoorde was ik verslagen. Mooier dan dit kon gewoon niet. Vlak daarna kwam de Boygenius EP uit, ook briljant. En daarna aan de slag om de discografie van alle drie compleet te krijgen en te houden. Maar Punisher was ‘t ‘m niet. Home Video van Lucy Dacus is echt prachtig en Little Oblivions van Julien Baker moet ik echt nog wat vaker luisteren maar op The Record komt het allemaal samen, de muzikale eenheid, de sublieme teksten, die stemmen. Ok, ok, heb een enorme zwak voor Phoebe Bridgers, als ik haar stem hoor beland ik meteen in een soort van zone, een soort van trance toestand. Zelfs bij Better Oblivion Community Center, waar je dan wel weer snel uit getrokken wordt door die Connor Oberst ha ha ha.
   Van het begin tot het einde staat deze plaat bol van de te briljante teksten. Van alles komt er voorbij, auto’s op blokken, proberen uit te leggen waar de poolster staat en de repercussies daarvan, lekkende kranen, hitsige monniken, krassen op een geldautomaat en dat het oplossen van een quantumfysiek probleem echt heel weinig energie kost, eigenlijk alleen de energie om je ertoe aan te zetten. En zo gaat het maar door, nummer na nummer, en het blijft je maar raken en het overstelpt je niet, het wordt zo gebracht dat je juist meer wilt. Een soort van grote zak naturel ribbelchips. Maar dan met zo’n diepe umamismaak dat je gewoon in die zak wilt kruipen.
   En die composities, ok, laten we het prijsnummer Not Strong Enough nemen, tevens genomineerd voor een Grammy trouwens. Het begint al met een Hard Day’s Night achtig akkoord (capo op 1 en dan een Fsus2 trouwens) waarna een couplet, en een refrein, en nog een couplet, en nog een refrein, en een brug volgen. Maar die brug is link hè, majeur akkoord en dan hetzelfde akkoord maar dan in mineur, alles nog een keer en dan weer over naar het refrein. Maar ho wacht, is dit wel het refrein, het is compleet anders, maar dat is nou net weer de crux. Terwijl Phoebe Bridgers en Julien Baker de eerste twee couplet/refrein delen voor hun rekening nemen zijn de brug en het laatste refrein voor Lucy Dacus en ze keert alles om, het wordt haar stuk van het verhaal. Magisch.
2. Foo Fighters – But Here We Are
   Na het wat mindere Concrete and Gold en het nog mindere Medicine at Midnight hebben de Foofies het vuur weer gevonden. Rescued knalt er gelijk in en er staan meer toekomstige FF klassiekers op deze plaat, zoals Hearing Voices of het bloedmooie Show Me How. Na Beyond Me houdt het helaas wel een beetje op maar het is toch net genoeg om tot de conclusie te kunnen komen dat dit wel een van de betere FF platen is.
3. Neil Young – Chrome Dreams
   Niet echt een nieuwe plaat natuurlijk, deze ligt al sinds 1977 op de plank, maar beter laat dan nooit. En net als met Homegrown is dit eigenlijk meteen een instant Neil Young klassieker want wat een prachtige nummers staan hier op in fijne uitvoeringen.

Al het andere

This Stupid World van Yo La tengo, Everything is Alive van Slowdive, Performances van Land Of Talk, allemaal nog niet geluisterd. Geldt ook voor de enige nederlandstalige plaat die ik heb aangeschaft dit jaar, Alles Anders van Wies. Ook uit Nederland, Barefoot On Diamond Road van Amber Arcades is wat eclectischer en elektronischer dan European Heartbreak en het is me vooralsnog niet gelukt daar doorheen te luisteren. Bijna al het andere vinyl wat ik heb aangeschaft zijn reissues of speciale uitgaves. Bijzondere vermelding voor de 30-jarige jubilea van Palomine van Bettie Serveert, dat blijft een topper, en Last Splash van The Breeders met het bonusprijsnummer Divine Mascis.

2022 was een fantastisch muziekjaar, hierbij een selectie van wat er veel heeft liggen ronddraaien op m’n SL1210MKII.

De Top 5

1. Kurt Vile – (Watch My Moves)
   Kurt is geen geweldige zanger en een slordige elektrische gitarist maar die liedjes. En de invulling daarvan, de sfeer, het instrumentarium, hoe het klinkt, subliem. En als ie z’n akoestische gitaar pakt is ie onnavolgbaar. Persoonlijke prijsnummers zijn Jesus On A Wire (zou dat een outtake kunnen zijn van Lotta Sea Lice?) en Say The Word (zou dat nummer een toespeling kunnen zijn op de productie die hij heeft gedaan voor Dinosaur Jr’s Sweep It Into Space? Driving from Philly to Amherst?).
2. Death Cab For Cutie – Asphalt Meadows
   Ik ving wat op over simpelere liedjes en het gemis van Chris Walla. Dat eerste kan ik me wel in vinden maar het verschuift de focus wat meer naar de prachtige teksten van Benjamin Gibbard en dat lijkt me echt geen verkeerde ontwikkeling. En het tweede, tja ja, het klopt wel dat ook deze plaat net als Thank You For Today geen prachtig uitgesponnen nummers bevat die bij mij wel tot het favoriete DCFC œuvre behoren zoals I Will Posess Your Heart of We Laugh Indoors. Foxglove Through The Clearcut komt in de buurt maar mist net die draai van dat het in essentie een volledig nummer had moeten zijn met couplet, brug en refrein.
3. Wet Leg – ST
   Na eerst de wat kleinere zalen uitverkocht te hebben verkopen ze nu drie keer achter elkaar de Amsterdam Arena uit. Best knappe prestatie om dat allemaal binnen één jaar te doen. Maar de liedjes zijn dan ook wel erg goed. Sixpacks lauw bier, sexy over de motorkap glijden, doomscrolling en lichtgevende planktonpoep.
4. Silversun Pickups – Physical Thrills
   Fijne plaat wederom alhoewel ik Widow’s Weeds en Better Nature net wat sterker vond. Misschien nog wat vaker luisteren om de stijgende lijn alsnog te ontwaren.
5. Stromae – Multitude
   Wat minder luchtig waardoor de tegenstelling wat minder wringt maar de impact des te hoger is. De teksten blijven magisch alhoewel één nummer over de perfecte drol in de ochtend wel voldoet. Vind ik dan hè.

Al het andere

Spoon natuurlijk met Lucifer On The Sofa. En Soccer Mommy is aan het groeien, ondanks de eclectischere aanpak voelt het meer als één geheel op Sometimes, Forever. Radiate Like This van Warpaint had misschien wel op 6 gekund nu ik er zo over nadenk. Capelton Hill van Stars heb ik ook met plezier mogen beluisteren. En ben nog niet toegekomen aan Once Twice Melody van Beach House. Hetzelfde geldt voor When The Wind Forgets Your Name van BTS. De echte BTS dan wel te verstaan.

Na 23 jaar is het ons gelukt! We hebben eindelijk de status van supergroep bereikt na het wereldwijd beschikbaar komen van onze complete discografie! Van de Kerguelen tot aan Franz Josef Land kun je nu naar onze liedjes luisteren met behulp van nieuwerwetse technologieën als Spotify, Deezer, Google Play, iTunes en nog vele andere van dergelijke muziekdiensten. We zijn erg blij met deze wereldwijde hegemonie in de muziekindustrie en onze nieuw verworven supergroupstatus. Felicitaties en fanmail zijn welkom op ons contactadres. Wel voldoende postzegels gebruiken a.u.b.

“To fall into the house with the door”, ik heb Jeremy en Aldert een paar weken geleden verteld dat ik niet meer wil door gaan met Soda P. Ik liep er al een tijdje mee rond. Velen dachten dat we al gestopt waren, die opmerking hoorde ik vaak. Het was al een tijdje stil rond Soda P omdat we vooral bezig waren met opnames en kinderen op de wereld zetten. Ikzelf (nog) niet, dat hoop ik nog eens te doen. Maar zo ver is het het nog niet. Ik vind mijn tijd op dit moment te kostbaar om zonder helder doel en plan te jammen. In de afgelopen jaren zijn er andere bands en andere hobbys bijgekomen waar ik graag tijd aan besteed. Mijn leven is flink veranderd en Soda P was misschien ook wel iets dat er aan moest geloven.

Ik denk dat we met Soda P een mooie 17 jaar hebben gekend. Met jaren waarin we niet speelden en jaren waarin we 50 shows speelden (?). Ik denk dat ons hoogtepunt rond de Green Lizard – Newborn tour ligt en Downbuilt, de plaat die we kort daarna uitbrachten. Daar hebben we alledrie hele goeie herinneringen. Maar ook in de Visbak (onze oefenruimte) onze eerste 7″ en 10″ opnemen en slapen tussen de versterkers en drumstellen, een klein tourtje Frankrijk met Gijs en Nick, in kelders in Antwerpen en in Bordeaux ‘zonder’ eten en publiek, sinterklaas kadootjes van fans, handtekeningen zetten (wtf haha), mensen leren kennen, Zabel runnen voor een paar jaar, opnemen met Corno (Wat bedoelen jullie nou met dat stuk?), kraakpanden, braderieen, linkse bolwerken, jeugdhonken, oude schoolgebouwen en kraaknieuwe betonnen podia.

Ik vind het heel fijn dat Jeremy en Aldert begripvol zijn en snappen wat mijn beweegredenen zijn. Na 17 jaar hebben we ook inderdaad genoeg aan een opgetrokken wenkbrauw of micro expressie om elkaar te begrijpen. Ik hou van ze als mijn broers en ben jaloers op hun gezinnen. Wat zij nu verder gaan doen weten ze zelf geloof ik ook nog niet helemaal, maar er zal waarschijnlijk op de vaste dinsdagavond nog een Soda P-er in de Visbak te vinden zijn.

Liefs en dank voor alles, Jeremy en Aldert en iedereen voor wie we gespeeld hebben die het leuk vond. Voor jullie hebben we het altijd gedaan. Al stond er maar één in de zaal.

Joost P

Op 22 september geven we acte de présence op het UilenFest in Amstelveen en 29 oktober spelen we in de Nozem en de Non op een door Rock de IJmond georganiseerd festival. Dus ondanks wat de 50 jaar pop in de IJmond tentoonstelling in het Museum Kennemerland je doet geloven leeft popmuziek in de IJmond nog wel degelijk en hield het ook niet op aan het eind van de jaren ’70. Sterker nog, Soda P bestaat inmiddels alweer dik 17 jaar!

Versus – On the Ones and Threes
The Posies – Blood/Candy
School of Seven Bells – Disconnect From Desire
Spoon – Transference
James Yuill – Movement in a Storm
Aloha – Home Acres
Foals – Total Life Forever
Lali Puna – Our Inventions
The Go Find – Everybody Knows It’s Gonna Happen Only Not Tonight
Stars – The Five Ghosts

Plaatjes die als ik ze zou hebben beluisterd zeker ook in het lijstje waren gekomen:
Les Savy Fav – Root for Ruin
Maserati – Pyramid of the Sun
Land of Talk – Cloak and Cipher

Plaatjes die als ik ze zou hebben beluisterd zeker niet in het lijstje waren gekomen:
Blonde Redhead – Penny Sparkle

Grootste tegenvallers van 2010:
Minus The Bear – Omni

Jeremy P

We’ve had two births in the band! Kids! No kidding. First off, Aldert, Bárbara and Emilie (vocals) have welcomed Lucas (bass) in their midst. Second to that, Jeremy and Eva are happy with their boy wonder, Lou (git/vox). So these three kids can start a band in a few years. And maybe my nephew from Florida, Lex (drums) can join. I already have bandname: E and the L’s (feel free to post better ones).

This means Soda P is entering their second sabattical break this year. After that we hope to proceed recording (and) stuff.

Personally I’ll be happily raising the lovechild Nicholas and I had a year ago. The Cut/Up will be the beta testing band for Amsterdam Recording Company that is opening in two weeks or so. And we hope to play outside soon and eat sand.

Joost P

Zo, al onze nummers zijn overgezet naar een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland License. Vanaf heden mag je al onze liedjes vrijelijk verspreiden, remixen, downloaden en uploaden. Als je er maar niks commercieels mee doet want omdat al onze oude nummers aangemeld zijn bij de Buma blijven zij het laatste woord houden helaas. En ook is deze overzetting tijdelijk, tot 23 augustus 2010. Hopelijk is de pilot van CC en Buma succesvol zodat onze oude nummers ook na die tijd gewoon vrijelijk beschikbaar blijven.

Alle nummers die we vanaf nu gaan releasen brengen we wel meteen uit onder een CC licentie en melden we niet meer aan bij de Buma. Wat wij creëren is van ons, niet van de Buma. Wij willen dan ook zelf de licentiëring van onze liedjes bepalen en dat niet uit handen geven aan een organisatie die achter de feiten aanloopt en meer de belangen van platenmaatschappijen en grote artiesten behartigt dan die van de onafhankelijke bands en artiesten.

Dus knal die torrents maar op het net, zet je Soulseek maar aan of zet mp3’tjes van onze nummers op je blog, het mag en voor ons is elke download of upload een blijk van waardering voor wat we doen. Ons eerste goede voornemen voor 2010 hebben we gerealiseerd, nu de tweede nog: een nieuwe plaat uitbrengen.

Jeremy P

Long-time Soda P fan Martin aka The Tuckman gaat a.s. donderdag zijn master Migratiegeschiedenis afronden. Wat dat in houdt moet je hem zelf maar vragen.

In ieder geval heeft hij ons gevraagd wat nummers te komen spelen en hoewel wij niets met migrantenmuziek doen, zijn we wel heel slecht in het bedenken van kadootjes. Dus we hebben graag ingestemd.

Ik zou graag iedereen uitnodigen in Zoetermeer, maar ik weet nog niet eens waar het is;)

Donderdag 17 december, Soda P ergens in Zoetermeer. Geloof ik.

Joost van de P

Eén van de beste hedendaagse rockdrummers is niet meer. Jerry Fuchs (o.a. Maserati en Turing Machine) is afgelopen zondag door een tragisch ongeval om het leven gekomen. Ik quote maar wat er op de site van Maserati staat, die jongens kunnen het het beste verwoorden. Ben er zelf een beetje stil van.

It is with overwhelming sadness that we bid farewell to our drummer and dearest friend Gerhardt (Jerry) Fuchs.  Jerry died in a tragic accident early this morning (Sunday, November 08, 2009) when he fell down an elevator shaft near his home in Brooklyn, NY.  We are humbled to have been able to create music with you for all these years, Jerry.  You will be missed more than words can express.  We love you, bro.

Jeremy