“To fall into the house with the door”, ik heb Jeremy en Aldert een paar weken geleden verteld dat ik niet meer wil door gaan met Soda P. Ik liep er al een tijdje mee rond. Velen dachten dat we al gestopt waren, die opmerking hoorde ik vaak. Het was al een tijdje stil rond Soda P omdat we vooral bezig waren met opnames en kinderen op de wereld zetten. Ikzelf (nog) niet, dat hoop ik nog eens te doen. Maar zo ver is het het nog niet. Ik vind mijn tijd op dit moment te kostbaar om zonder helder doel en plan te jammen. In de afgelopen jaren zijn er andere bands en andere hobbys bijgekomen waar ik graag tijd aan besteed. Mijn leven is flink veranderd en Soda P was misschien ook wel iets dat er aan moest geloven.
Ik denk dat we met Soda P een mooie 17 jaar hebben gekend. Met jaren waarin we niet speelden en jaren waarin we 50 shows speelden (?). Ik denk dat ons hoogtepunt rond de Green Lizard – Newborn tour ligt en Downbuilt, de plaat die we kort daarna uitbrachten. Daar hebben we alledrie hele goeie herinneringen. Maar ook in de Visbak (onze oefenruimte) onze eerste 7″ en 10″ opnemen en slapen tussen de versterkers en drumstellen, een klein tourtje Frankrijk met Gijs en Nick, in kelders in Antwerpen en in Bordeaux ‘zonder’ eten en publiek, sinterklaas kadootjes van fans, handtekeningen zetten (wtf haha), mensen leren kennen, Zabel runnen voor een paar jaar, opnemen met Corno (Wat bedoelen jullie nou met dat stuk?), kraakpanden, braderieen, linkse bolwerken, jeugdhonken, oude schoolgebouwen en kraaknieuwe betonnen podia.
Ik vind het heel fijn dat Jeremy en Aldert begripvol zijn en snappen wat mijn beweegredenen zijn. Na 17 jaar hebben we ook inderdaad genoeg aan een opgetrokken wenkbrauw of micro expressie om elkaar te begrijpen. Ik hou van ze als mijn broers en ben jaloers op hun gezinnen. Wat zij nu verder gaan doen weten ze zelf geloof ik ook nog niet helemaal, maar er zal waarschijnlijk op de vaste dinsdagavond nog een Soda P-er in de Visbak te vinden zijn.
Liefs en dank voor alles, Jeremy en Aldert en iedereen voor wie we gespeeld hebben die het leuk vond. Voor jullie hebben we het altijd gedaan. Al stond er maar één in de zaal.
Joost P
2 responses so far ↓
1 Martin // Jan 11, 2012 at 2:59 pm
🙁
2 Minomatic // Jan 30, 2012 at 11:04 pm
Al is er dan wel sprake van broers, wij, Minomatic, hebben ons altijd neefjes van Soda P gevoeld en hopen dat de familiegelijkenis nog lang te horen zal zijn.